Dawno, dawno temu żył bogaty, szczodry kupiec. Z powodu swojej hojności znany był pod imieniem Anāthapiṇḍika, czyli „ten, który daje jałmużnę (piṇḍa) tym, którzy nie są chronieni (anātha)”. Pewnego dnia Anāthapiṇḍika pojechał odwiedzić swojego szwagra, który mieszkał w Radżagriha. Podczas podróży napotkał Śakjamuniego, historycznego Buddę (ok. V-IV w. p.n.e.), który udzielił mu nauk. Po tym spotkaniu kupiec począł rozmyślać i praktykować otrzymane nauki, co doprowadziło go do głębszego zrozumienia życia. Pomyślał: byłoby z pożytkiem dla ludzi z mojej krainy, gdyby Śakjamuni mógł tam przybyć i nauczać. Zaprosił więc Buddę do swojego miasta – Śrawasti, a Budda chętnie przyjął zaproszenie.
Po powrocie do domu kupiec rozpoczął przygotowania do ugoszczenia Śakyamuniego w Śrawasti. Będąc seṭṭhi, czyli „osobą zamożną”, zainicjował kupienie kawałka lasu od księcia o imieniu Dżeta – syna króla Prasenadżita z królestwa Kosala. Niezainteresowany sprzedażą ziemi, książę Dżeta podał wygórowaną cenę za ziemię. Szanując życzenie Dżety i wydając jedną trzecią swego majątku, Anāthapiṇḍika zapłacił podaną kwotę. Będąc pod wrażeniem szczodrości Anāthapiṇḍiki, książę Dżeta zaproponował swą pomoc w budowie pustelni dla Śakjamuniego. Ukończywszy budowę, wraz z mieszkańcami Śrawasti, obaj powitali Śakjamuniego. Budda zamieszkał tam i stał się przewodnikiem dla ciał, mowy i umysłów mieszkańców Śrawasti. Wszystko wydarzyło się tak, jak na początku wyobrażał sobie Anāthapiṇḍika: zarówno on sam, książę Dżeta i cały lud Śrawasti skorzystali z obecności Buddy i jego mądrości.
W pustelni Gaju Dżeta Budda Śakjamuni wygłaszał liczne dyskursy, spędzając w niej większość czasu swojego dorosłego życia – łącznie 24 lata. Na terenie kompleksu znajdowało się specjalne miejsce – Mulagandha Kuti, czyli Pachnący Dom, w którym mieszkał Śakjamuni. Chociaż Budda przez cały rok podróżował wszędzie, gdzie był zaproszony, to w porze monsunowej zawsze wracał do pustelni Anāthapiṇḍiki, spędzając tam w sumie 24 lata.
W starożytnych pismach buddyjskich pustelnia była określana jako „Klasztor Anāthapiṇḍiki w Gaju Dżety”, aby oddać hołd obu dobroczyńcom. Miejsce to znajduje się we współczesnym stanie Uttar Pradesz, w północnych Indiach i jest znane jako Dżetawan lub Gaj Dżeta.